ഹൃദയമെന്നോട്..

ഹൃദയമെന്നോട് ;
ഇനിയുമേറേ വയ്യെനിക്കെന്റെ
ചുമലു തളരുന്നീ..
കനമുള്ള നിന്നെപ്പേറി.

എനിക്കു പറയുവാനുള്ളത് ;
താണ്ടാന്‍ ദൂരമില്ലാതെ
ചിന്തകള്‍ വഴിമുട്ടുമ്പോള്‍,
താങ്ങാന്‍ വായുവില്ലാതെ
നിശ്വാസങ്ങള്‍ അടര്‍ ന്നുവീഴുമ്പോള്‍,
എഴുതാനും പറയാനും വാക്കില്ലാതെ
മനസ്സഴിയുമ്പോള്‍,
ഒന്നുമുരിയാടാതൊഴിയാം..
പൊറുക്ക അതുവരേക്കും.

നെരിപ്പോട്

നെരിപ്പോടെരിയുന്നതു
ചൂടു നല്‍കുന്നു വെളിച്ചവും.
നെരിപ്പോടിലെരിയുന്നതു
കനലല്ലത് എന്റെ ഹൃദയമോ!..‍
മുറയ്ക്കു വീശുന്നുണ്ടാരോ
ചൂടുമേറുന്നു ചുറ്റിലും
തണുപ്പു മാറുന്നുണ്ടെന്നാല്‍
കരിയുന്നതോ ഹൃദയവും.

വിട

അറിവ് പടവുകള്‍ മടക്കി;
പണി തീര്‍ന്ന മട്ട്.

ചിന്ത തണുപ്പിച്ച്,
നിരര്‍ഥകം എന്ന കാറ്റ്.

വിട പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു
ഒടുക്കമില്ലാത്ത നോവ്.

വലിച്ചെടുത്ത വായു
ഇനിയെന്തെന്നു മിണ്ടിയി-
ട്ടറച്ചൊരിടത്ത്!

ഒരു വിലാപം കാല്‍ക്കല്‍
അടങ്ങിയൊതുങ്ങി.

വിശന്ന തീയ്
വയറൊതുക്കി വെളിയില്‍!

ദേഹമുഴിഞ്ഞു തണുപ്പു മാത്രം..
സ് നേഹത്തോടെ..

(പ്രകാശിതമാണു.മുന്‍പു വായിച്ചവര്‍ ക്ഷമിക്കുക.)