എന്റെ നെഞ്ചിലെ ആളിപ്പടരുന്ന തീയിലേക്ക്
നീ പകർന്നത് ചുവന്ന കനലുകള്‍്
നോവിന്റെ നിഴൽ‌പ്പാടുകളിൽ പിച്ച വയ്ക്കുമ്പോള്‍്
നീ ഒഴുക്കിയത് വഴുവഴുത്ത മിഴിനീര്‍്
നേരിന്റെ വ്യാകരണം പഠിക്കുമ്പോള്‍്
നിനക്ക് നിറയെ അക്ഷരത്തെറ്റുകള്‍്
നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളുടെ നീലത്താഴ്വരയില്‍്
നീ തിരഞ്ഞത് നിശാഗന്ധിയുടെ വെളുത്ത പൂക്കള്‍്
നിനവിന്റെ ചൂരുള്ള നനുത്ത പൂവുകള്‍്;
നീയവ ഇറുത്തു കളയുകയായിരുന്നു
ഒടുവില്‍്,
നൊമ്പരത്തിന്റെ അപസ്മാരത്തിരകളില്‍്
കൊഴിഞ്ഞു പോയവരില്‍് നീയും!
